KSIĘGA GRÓŹB
WYPOWIEDZI PRZECIW JUDZIE I JEROZOLIMIE POPRZEDZAJĄCE WOJNĘ SYRO-EFRAIMSKĄ
Nieład w Jerozolimie
3 1 Zaiste, oto Pan, Pan Zastępów odejmie Jerozolimie i Judzie wszelką podporę - cały zapas chleba i cały zapas wody -
2 mocarza i wojownika, sędziego i proroka, i wieszczka i starszego,
3 pięćdziesiątnika i magnata, radnego i biegłego w magii, i znającego czary.
4 «Książętami ustanowię im chłopców, młokosy będą panować nad nimi».
5 Ludzie gnębić będą jeden drugiego i przyjaciel przyjaciela. Wyrostek sponiewiera starca, i prostak dostojnika.
6 Toteż uchwyci się jeden swego brata w ojcowskim domu: «Ty masz płaszcz, bądź naszym wodzem; weźmijże w ręce tę ruinę!»
7 Ten zaś się podniesie owego dnia mówiąc: «Nie jestem lekarzem. W mym domu nie ma chleba ni szaty. Nie czyńcie mnie wodzem ludu!»
8 Zaiste Jeruzalem upada i Juda się wali, bo przeciw Panu są ich słowa i czyny, by oczy Jego chwały obrażać.
9 Stronniczość ich świadczy przeciw nim, jak Sodoma ogłaszają swój grzech, nie ukrywają [go]. Biada im, bo sami sobie gotują nieszczęście.
10 Szczęśliwy sprawiedliwy, bo pozyska dobro; zażywać będzie owocu swych czynów.
11 Biada złemu, bo odbierze zło; bo według czynów jego rąk mu odpłacą.
12 Ach, mój lud! Młokos go ciemięży i kobiety nim rządzą*. Ludu mój! Przywódcy twoi cię zwodzą, i burzą drogę, którą kroczysz,
13 Pan powstał, by wszcząć rozprawę, stoi, by toczyć spór ze swoim ludem.
14 Pan wchodzi na rozprawę ze starszymi swego ludu i z jego książętami: «To wyście spustoszyli winnicę, coście biednemu zrabowali, jest w waszych domach.
15 Jakim prawem uciskacie mój lud i przygnębiacie oblicza ubogich?» Wyrocznia Pana, Boga Zastępów.
Mowa przeciw dumnym mieszkankom Jerozolimy
16 Pan powiedział: «Ponieważ się wbiły w pychę córki syjońskie, ponieważ chodzą wyciągając szyję i rzucając oczami, ponieważ chodzą wciąż drepcząc i dzwonią brząkadełkami u swych nóg,
17 przeto Pan sprawi, że wyłysieją czaszki córek syjońskich, Pan obnaży ich skronie».
18 W owym dniu usunie Pan ozdobę brząkadeł u trzewików, słoneczka i półksiężyce,
19 kolczyki, bransolety i welony,
20 diademy, łańcuszki u nóg i wstążki, flaszeczki na wonności i amulety,
21 pierścionki i kółka do nosa,
22 drogie suknie, narzutki i szale, torebki
23 i zwierciadełka, cienką bieliznę, zawoje i letnie sukienki.
24 I będzie: zamiast wonności - zaduch, zamiast paska - powróz, miast uczesanych kędziorów - łysina, miast wykwintnej szaty - ciasny wór, zamiast krasy - wypalone piętno.
25 Twoi* ludzie polegną od miecza i twoi rycerze na wojnie.
26 Jękną jej bramy i okryją się żałobą; a spustoszona na ziemi usiądzie.